عنوان 80000 :نگاهی به تاریخ و اقدامات روسای جمهوری آمریکا در جهان

آمریکا (ایالات متحده)    UNITED STATES OF AMERICA

ایالات متحده آمریکا که در بخش شمالی قاره آمریکا قرار گرفته پرجمعیت‌ترین کشور این قاره به شمار می‌آید. وسعت ایالات متحده آمریکا ۹/۳۳۵/۳۶۲ کیلومترمربع و جمعیت آن به موجب آخرین سرشماری‌ها از سیصد میلیون نفر تجاوز کرده است. ایالات متحده آمریکا از شمال به کانادا، از شرق به اقیانوس اطلس، از جنوب به دریای کارائیب و مکزیک و از غرب به اقیانوس کبیر محدود شده است.

ایالات متحده آمریکا با قریب ۱۲/۵۰۰ میلیارد دلار تولید ناخالص ملی در سال ۲۰۰۵ که بیش از سه برابر تولید ناخالص ملی ژاپن و قریب پنج برابر تولید ناخالص ملی آلمان است بزرگترین قدرت اقتصادی جهان به شمار می‌آید، ولی هجوم چین و ژاپن و کشورهای صنعتی اروپا به بازار آمریکا، در دو دهه آخر قرن بیستم این کشور را با کسری موازنه بازرگانی سالانه بیش از یکصد میلیارد دلار مواجه ساخته و ادامه این روند در سال های آغاز قرن بیست و یکم ایالات متحده آمریکا را با خاطر بحران و رکود اقتصادی مواجه نموده است.

یک مشکل بزرگ دیگر ایالات متحده آمریکا، که موجب تشدید بحران اقتصادی و افزایش نرخ بیکاری در این کشور شده سیل مهاجرین خارجی است که با تمام موانع قانونی که در برابر آن ایجاد شده رو به افزایش است و به موجب آخرین برآوردها از رقم متوسط سالانه ۱/۲۰۰/۰۰۰ نفر در سنوات اخیر تجاوز کرده است. به موجب آماری که در سال ۲۰۰۶ منتشر شده بیش از شصت درصد مهاجران خارجی از کشورهای آمریکای لاتین (عمدتاً از مکزیک و به طور غیرقانونی) به این کشور وارد می‌شوند و در حدود ۲۵ درصد آنها از کشورهای آسیائی و بقیه از ملیت ‌های دیگر هستند. به موجب آمار دیگری که در سال ۲۰۰۶ منتشر شده تعداد مهاجرینی که از کشورهای آمریکای لاتین به ایالات متحده آمریکا آمده و در این کشور متوطن شده‌اند از ۳۸ میلیون نفر تجاوز کرده و همچنان رو به افزایش است. تعداد آسیائی‌های مقیم آمریکا در این سال ده میلیون و پانصد هزار نفر برآورد شده که قریب یک میلیون و سیصد هزار نفر آنها ویتنامی و در همین حدود ایرانی هستند.

باید افزود که مردم آمریکا در اصل یک قوم مهاجر هستند که عمدتاً از کشورهای اروپائی به این سرزمین مهاجرت کرده اند. به موجب آماری که در سال ۲۰۰۰ منتشر شده در فاصله سال ۱۸۲۰ تا تاریخ انتشار این آمار بیش از یکصد میلیون نفر به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرده‌ اند که ۵۷ میلیون نفر آنها از کشورهای اروپائی و بقیه از سایر نقاط جهان بوده اند. تعداد مهاجران اروپایی در سال های دهه ۱۹۷۰ به بعد کاهش یافته، ولی از آغاز دهه ۱۹۹۰ به واسطه فروپاشی کمونیسم و بحران در کشورهای اروپای شرقی رو به افزایش نهاده است.

از سیصد میلیون نفر جمعیت آمریکا، به موجب آخرین سرشماری قریب چهل میلیون نفر سیاه پوست هستند که سیزده درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. سیاه پوستان طبق قوانین جاری آمریکا از حقوق مساوی با سفیدپوستان برخوردارند، ولی عملاً در قشر پائین جامعه آمریکا قرار دارند و اکثریت آنان در منتهای فقر و تنگدستی زندگی می‌کنند.

سیستم حکومت ایالات متحده آمریکا، که از این پس برای اختصار آن را آمریکا می‌خوانیم، جمهوری است و رئیس جمهور این کشور هر چهار سال یکبار با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود. البته سیستم انتخاب رئیس جمهور از طرف مردم دو درجه‌ایست، به این معنی که رأی دهندگان هر ایالت تعدادی نماینده (که مساوی تعداد نمایندگان آنها در کنگره آمریکاست) برای شرکت در یک مجمع انتخاباتی تعیین می‌کنند، که قبلاً متعهد شده‌اند در مجمع انتخاباتی به نفع کاندیدای معینی رأی بدهند. نمایندگان هر ایالت در مجمع انتخاباتی، در مهلت معینی که در قانون پیش‌بینی شده کتباً نظر خود را درباره کاندیدای ریاست جمهوری جدید پس از اعلام نظر اکثریت اعضای مجمع انتخاباتی رسمیت پیدا می‌کند.

رئیس جمهور آمریکا ریاست دولت و قوه مجریه و فرماندهی کل قوای مسلح را بر عهده دارد ولی انتصاب مقامات مهم از وزیران کابینه و رؤسای سازمان های مهم دولتی گرفته تا سفیران آمریکا در کشورهای خارجی باید به تصویب سنای آن کشور برسد. قوه مقننه در آمریکا از دو مجلس سنا و نمایندگان تشکیل می‌شود که مجموع آن را «کنگره» می‌نامند. تعداد نمایندگان هر ایالت در مجلس نمایندگان به نسبت جمعیت آن ایالت تعیین می‌ شود، ولی هر یک از ایالات به طور مساوی دو سناتور به سنای آمریکا می فرستند.

قوه قضائیه در آمریکا، که دیوان عالی کشور آمریکا در رأس آن قرار دارد، مستقل از دو قوه مجریه و مقننه عمل می کند، ولی رئیس و اعضای آن به پیشنهاد رئیس جمهور و تصویب سنای آمریکا انتخاب می شوند. البته رئیس و اعضای دیوان عالی کشور آمریکا پس از انتخاب شدن به این مقام از مصونیت کامل برخوردارند و هیچ کس نمی تواند آنها را از مقام خود معزول کند. یکی از وظایف اصلی دیوان عالی کشور آمریکا تطبیق مصوبات کنگره با  قانون اساسی آمریکا است. دیوان عالی کشور آمریکا همچنین می تواند رئیس جمهور را در صورت تخلف از مفاد قانون اساسی تحت تعقیب قرار دهد و موجبات محاکمه و برکناری او را از طریق سنا فراهم آورد.

ایالات متحده آمریکا که با اتحاد سیزده ایالت پا به عرصه وجود نهاد اکنون دارای پنجاه ایالت است، که پرجمعیت‌ترین آن کالیفرنیا بیش از ۳۶ میلیون نفر جمعیت دارد. هفت ایالت از ایالات پنجاه گانه آمریکا کمتر از یک میلیون نفر جمعیت دارند. ایالات آمریکا به  موجب قانون اساسی آن کشور در اداره امور داخلی خود از استقلال کامل برخوردارند و فرماندار هر ایالت که هر چهار سال یکبار با رأی مستقیم مردم انتخاب می شود از اختیارات وسیعی در اداره امور آن ایالت برخوردار است. هر ایالت دارای یک مجلس مقننه ایالتی است که قوانین مدنی و سایر قوانین و مقررات مربوط به امور داخلی هر ایالت را وضع می نماید و در بعضی مسائل مهم به آراء عمومی مردم ایالت مراجعه می شود.

ایالات متحده آمریکا از بدو استقلال دارای دو حزب بزرگ سیاسی بوده، که در انتخابات رئیس جمهوری و تعیین نمایندگان کنگره و فرمانداران و اعضای مجالس ایالتی با یکدیگر رقابت می کنند. از دو حزب جمهوری خواه و دمکرات آمریکا، حزب دمکرات تا حدودی مترقی‌ تر از حزب جمهوری خواه است، ولی در ۵۵ سال اخیر حزب دمکرات فقط بیست سال قدرت را در دست داشته است.

ایالات متحده آمریکا در سال های بعد از جنگ دوم جهانی به عنوان یکی از ابر قدرت جهان (در برابر شوروی) نقش رهبری جهان غرب را در مبارزه با بلوک شرق به عهده داشت ولی با فروپاشی شوروی و دنیای کمونیست در آغاز دهه ۱۹۹۰، اکنون به تنها ابرقدرت نظامی جهان تبدیل شده است. ایالات متحده آمریکا با استفاده از موقعیت تازه ای که در نتیجه حذف شوروی از صحنه سیاست بین المللی به دست آورده، تحت پوشش سیاست جدیدی که آن را استقرار «نظم نوین جهانی» نام نهاده است درصدد تسلط بر جهان برآمده، ولی در اعمال این سیاست نوین با مقاومت هائی از سوی متحدین سابق خود، به خصوص کشورهای صنعتی اروپای غربی که موجبات وحدت سیاسی و اقتصادی تازه ای را در اروپا فراهم ساخته اند مواجه گردیده است.

تاریخ: سرزمین فعلی آمریکا تا قرن پانزدهم میلادی برای اروپائیان ناشناخته بود، تا اینکه در اواخر این قرن و قرون شانزدهم و هفدهم گروهی از کاشفین اسپانیولی و انگلیسی و فرانسوی و هلندی به اکتشاف نقاط مختلف این قاره پرداختند و اولین کولونی های انگلیسی و فرانسوی در قرن هفدهم در سواحل شرقی آمریکا به وجود آمد. در آغاز قرن هجدهم تعداد مهاجرین اروپائی آمریکا به ۲۷۵۰۰۰ نفر رسید و از این تاریخ به بعد تعداد مهاجرین رو به افزایش نهاد، به طوری که در سال ۱۷۷۵ یعنی بحبوبه جنگ های استقلال آمریکا جمعیت این سرزمین به ۲/۵۰۰/۰۰۰ نفر بالغ می شد که در حدود یک پنجم آنها بردگان سیاه پوست بودند. از اواسط قرن هجدهم بین انگلیسی ها و فرانسوی ها رقابت شدیدی برای تسلط بر آمریکای شمالی آغاز شد، این مبارزه در سال ۱۷۵۴ به یک جنگ تمام عیار بین انگلیسی ها و سکنه ایالات شرقی آمریکا از یک طرف و فرانسویان و بومیان آمریکا از سوی دیگر منتهی شد که در نتیجه آن فرانسویان شکست خوردند و تسلط انگلیسی ها بر سرزمینی که امروز ایالات شرقی آمریکا را شامل می شود تثبیت گردید. ولی کمتر از بیست سال پس از این جنگ مقاومت سکنه ایالات آمریکا در مقابل فشار حکومت انگلستان و مالیات های سنگینی که بر درآمدهای آنها وضع می شد، مهاجرین اروپائی را به مقاومت در برابر امپراتوری بریتانیا وادار ساخت و در سال ۱۷۷۵ نخستین برخورد مسلحانه بین نیروهای انگلیسی و استقلال طلبان آمریکا صورت گرفت. استقلال طلبان آمریکا از اوائل سال ۱۷۷۶ با نیروهائی که تحت فرمان جرج واشنگتن تجهیز شده بودند نبرد نهایی را بر ضد نیروهای انگلیسی آغاز کردند و به دنبال نخستین پیروزی هایی که در این جنگ نصیبشان شد، نمایندگان سیزده ایالت آمریکا در شهر فیلادلفیا اجتماع کرده اعلامیه استقلال آمریکا را در روز چهارم ژوئیه سال ۱۷۷۶ امضا کردند. جنگ های استقلال آمریکا تا اواخر سال ۱۷۸۱ ادامه یافت تا اینکه پس از شکست کامل نیروهای انگلیسی در برابر قوای واشنگتن و نیروهای فرانسوی که به کمک وی رفته بودند، پارلمان انگلیس به خاتمه جنگ با استقلال طلبان آمریکا رأی داد. تا سال ۱۷۸۹ که قانون اساسی آمریکا نوشته شده و نخستین رئیس جمهوری آمریکا انتخاب گردید، اداره امور این کشور جدید با کنگره ۵۵ نفری فیلادلفیا مرکب از نمایندگان سیزده ایالت آمریکا بود.

قانون اساسی آمریکا که پس از گذشت قریب ۲۲۰ سال از تصویب آن هنوز به قوت خود باقی است بیشتر به شرح وظایف و اختیارات قوای مجریه و مقننه و قضائیه آمریکا و طرز انتخاب رئیس جمهور و اعضای کابینه و نمایندگان کنگره و مقامات قضائی کشور پرداخته و راه اصلاح و تکمیل آن را نیز باز گذاشته است.  در سال ۱۷۹۱، یعنی فقط دو سال پس از تصویب قانون اساسی آمریکا، ده ماده به عنوان متمم به آن اضافه شد که به سند یا قانون حقوق مردم معروف شده و اهمیت آن کمتر از خود قانون اساسی آمریکا نیست. در این مواد حقوق و آزادی های اساسی مردم آمریکا مانند آزادی مذهب و قلم و بیان و اجتماعات تضمین شده و کنگره از وضع قوانین و مقرراتی که این حقوق را محدود نماید منع گردیده است.

جرج واشنگتن که از اهالی «ویرجینیا» بود، در چهارم مارس ۱۷۸۹ به عنوان نخستین رئیس جمهوری آمریکا برگزیده شد و دو ماه بعد شروع به کار کرد. واشنگتن که با ابراز رشادت و قهرمانی در جنگ های استقلال آمریکا شهرت و محبوبیت فراوان یافته بود به اتفاق آراء به این مقام برگزیده شد و برای معاونت وی نیز جون آدامس خطیب معروف که در مبارزه برای استقلال آمریکا نقش مؤثری داشت انتخاب گردید. وظیفه و برنامه اصلی واشنگتن سازمان دادن حکومت جدید و استقرار پایه های آن بود. به این منظور واشنگتن سه وزارتخانه خارجه و جنگ و خزانه داری تأسیس کرد و نخستین کابینه تاریخ آمریکا را با شرکت این سه وزیر تشکیل داد. وزارت دادگستری نیز بعداً به این وزارتخانه ها افزوده شد.

واشنگتن در سیاست خارجی بی طرفی آمریکا را در جنگ های اروپا حفظ کرده و در سیاست داخلی با وضع مالیات و حقوق و عوارض گمرکی مخارج دولت را تأمین نمود. واشنگتن در سال ۱۷۹۳ برای بار دوم به ریاست جمهوری برگزیده شد و در دوره دوم ریاست جمهوری وی بود که دو جناح سیاسی در آمریکا به وجود آمد. جمهوری خواهان به رهبری جفرسن خواهان استقلال بیشتر ایالات و حداقل کنترل حکومت مرکزی بر امور آنان بود و فدرالیست ها به رهبری هامیلتون از تشکیل یک حکومت قوی و تمرکز اختیارات در دست حکومت مرکزی طرفداری می کردند.

در سال ۱۷۹۶ زمینه انتخاب واشنگتن برای سومین دوره چهار ساله کاملاً فراهم بود ولی خود وی حاضر نشد برای سومین بار به ریاست جمهوری انتخاب شود. واشنگتن سه سال بعد در ۱۴ دسامبر ۱۷۷۹ درگذشت.

دومین رئیس جمهور آمریکا جون آدامس معاون واشنگتن  اهل ماساچوستس بود که از ۱۷۹۷ تا ۱۸۰۱ ریاست جمهوری آمریکا را به عهده داشت. وی پایتخت خود را از نیویورک به واشنگتن منتقل کرد و نخستین رئیس جمهوری آمریکا بود که در کاخ سفید سکونت اختیار کرد. در دوران زمامداری جون آدامس اختلافاتی میان آمریکا و فرانسه بروز کرد و اتحاد دو کشور در زمان جنگ های استقلال جای خود را به اختلاف و دشمنی داد. جون آدامس که از فدرالیست ها بود محدودیت هایی نیز در کار مطبوعات و آزادی نطق و بیان به وجود آورد. به همین جهت در انتخابات سال ۱۸۰۰ زمینه خود را در میان مردم از دست داد و معاون وی «توماس جفرسن» به عنوان سومین رئیس جمهوری آمریکا انتخاب گردید.

توماس جفرسن اهل ویرجینیا نخستین رئیس جمهوری جمهوریخواه آمریکا است که مدت هشت سال از ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۹ حکومت کرد، حزب جمهوری‌خواه جفرسن بعدها به نام حزب دمکرات معروف شد و دمکرات های کنونی آ»ریکا جفرسن را موسس تشکیلات سیاسی خود می دانند. جفرسن مردی آزاده و دموکرات بود و بنیان دموکراسی در آمریکا در مدت زمامداری وی استحکام بیشتری یافت. از مهمترین وقایع دوران جفرسن خرید سرزمین لویزیانا از فرانسه بود که وسعت ایالات متحده آمریکا را به دو برابر رسانید. جفرسن این سرزمین وسیع را به بهای شصت میلیون فرانک از ناپلئون خریداری کرد و این اراضی که چهارده ایالت مرکزی امروزی آمریکا از آن به وجود آمده به پول آن روز پانزده میلیون دلاری برای آمریکا تمام شد.

جیمزمادیسن چهارمین رئیس جمهوری آمریکا که او هم اهل ویرجینیا بود در سال ۱۸۰۸ با پشتیبانی جفرسن به ریاست جمهوری رسید و تا سال ۱۸۱۷ حکومت کرد مهمترین واقعه دوران ریاست جمهوری وی جنگ با انگلستان است که تلفات و خسارات فراوانی برای آمریکا به بار آورد ولی وحدت ملی و یگانگی ایالات آمریکا را تقویت کرد. این جنگ بر سر مزاحمت کشتی های انگلیسی در سر راه تجارت با آمریکا آغاز شد و تا ژانویه سال ۱۸۱۵ ادامه یافت. در جریان این جنگ فدرالیست ها در کار دولت دست به اخلال زدند و به همین جهت با  نفرت و مخالفت عمومی روبرو شدند و سازمان آنها عملاً از هم پاشید.

پنجمین رئیس جمهوری آمریکا جیمز مونروئه نیز اهل ویرجینیا بود. وی پیش از انتخاب شدن به مقام ریاست جمهوری آمریکا در کابینه مادیسن به وزارت امور خارجه رسید و در دوران زمامداری هشت ساله خود نیز بیشتر با مسائل خارجی سرگرم بود. دکترین مونروئه که در سال ۱۸۲۳ همزمان با انقلاب استقلال طلبانه مردم آمریکای جنوبی بر ضد اسپانیا اعلام شد نقطه تحول مهمی در سیاست خارجی آمریکا به شمار می رود. به موجب این دکترین آمریکا از استقلال کشورهای نیمکره غربی پشتیبانی می کند و به کشورهای اروپائی اجازه مداخله و تأسیس مستعمرات جدید در نیمکره غربی نمی دهد.

از وقایع مهم دیگر دوران حکومت مونروئه خرید سرزمین فلوریدا از اسپانیا به مبلغ پنج میلیون دلار می باشد. همچنین به دوران زمامداری مونروئه نخستین اختلاف بر سر مسئله بردگی و برده داری بین ایالات شمالی و جنوبی آغاز شد و در حالیکه برده داری در ایالات جنوبی به رسمیت شناخته شده بود، در بعضی از ایالات شمالی غیرقانونی اعلام گردید.

ششمین رئیس جمهوری آمریکا جون کینسی آدامس اهل ماساچوستس، پسر جون آدامس دومین رئیس جمهوری آمریکا است که از ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۹ حکومت کرد. وی نخستین رئیس جمهوری آمریکا است که بر اثر عدم توافق در مجمع انتخاباتی از طرف مجلس نمایندگان به این سمت انتخاب گردید. اختلافاتی که هنگام انتخاب آدامس به ریاست جمهوری بروز کرده بود در دوران زمامداری وی نیز ادامه یافت و نام حزب جمهوریخواه آمریکا نیز در جریان این اختلافات به حزب دمکرات تبدیل شد.

هفتمین رئیس جمهوری آمریکا که در سال ۱۸۲۸ به این مقام برگزیده شد آندریو جکسن اهل ایالت «تنسی» بود. جکسن از خانواده فقیری بودو که بر اثر ابراز شجاعت در جنگ های ۱۸۱۲ و تصرف فلوریدا به درجه ژنرالی رسید و دوران زمامداری هشت ساله وی بیشتر از نظر قدرتی که در کار ریاست جمهوری نشان داد اهمیت دارد. جکسون قدرت و نفوذ مقام رئیس جمهوری را در آمریکا بالا برد و با تجدیدنظر در سیستم بانکی و پولی آمریکا تمام قروض دولتی را پرداخته و موجودی خزانه را به سی و پنج میلیون دلار رسانید. سیاست خشن جکسون دسته مخالفی در برابر حزب دمکرات به وجود آورد که به نام حزب ویگ معروف شدند و در سال ۱۸۴۱ به حکومت رسیدند.

هشتمین رئیس جمهور آمریکا مارتین وان بورن از حزب دمکرات بود که دوران حکومتش با نخستین بحران اقتصادی در آمریکا روبرو شد و بیش از چهار سال طول نکشید. مارتین وان بورن در سال ۱۸۴۱ جای خود را به ویلیام هنری هاریسون از حزب جدید ویگ داد. ولی هاریسون بیش از یک ماه در مقام ریاست جمهوری باقی نماند و با مرگ وی معاونش جون تیلر به ریاست جمهور آمریکا رسید. جون تیلر نخستین معاون رئیس جمهوری بود که بر اثر مرگ رئیس جمهور به این مقام رسید و از مهمترین وقایع دوران زمامداری وی پیوستن ایالت بزرگ تگزاس به ایالات متحده آمریکا است. با پیوستن تگزاس به ایالات متحده، تعداد ایالات آمریکا به  ۲۸ ایالت رسید.

یازدهمین رئیس جمهوری آمریکا جیمز ماکس پولک عضو حزب دمکرات بود که از رؤسای جمهوری نیرومند آمریکا به شمار می‌ رود. در دوران چهار ساله ریاست جمهوری وی سرزمین وسیع «اورگون» به مساحت ۸۵/۲۸۵ میل مربع که ایالات شمال غربی امروز آمریکا را شامل می‌ شود به ایالات متحده آمریکا پیوست و جنگ آمریکا و مکزیک (۴۸-۱۸۴۶) بیش از پانصد هزار میل مربع دیگر به خاک آمریکا افزود و مرزهای جنوبی آمریکا را با مکزیک تثبیت کرد.

دوازدهمین رئیس جمهوری آمریکا زاکاری تایلر از حزب ویگ فقط یک سال از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ در این مقام باقی ماند و مهمترین واقعه زمامداری یکساله او الحاق کالیفرنیا به ایالات متحده آمریکا است. زاکاری تایلر خود از برده‌داران بود ولی کالیفرنیا را به عنوان یک ایالت آزاد و مخالف برده‌ برداری به ایالات متحده پذیرفت. کالیفرنیا در آن زمان به واسطه کشف معادن طلا اهمیت فراوانی یافته بود و قریب یکصد هزار نفر جویندگان طلا از اطراف و اکناف آمریکا به آن سرزمین روی آورده بودند.

با مرگ زاکاری تایلر، میلارد فیلمور معاون وی به ریاست جمهوری رسید. وی تا سال ۱۸۵۳ حکومت کرد و در دوران ریاست جمهوری وی اختلافات طرفداران الغاء رژیم بردگی و برده داران شدت یافت. کتاب معروف «کلبه عمو توم» اثر دختر یک کشیش به نام «هاریت بیچراستو» نیز در همین زمان انتشار یافت. این کتاب که ضمن یک سرگذشت تأثرآور و خواندنی مظالم برده داران را بر سیاهپوستان تشریح می نماید در سال ۱۸۵۲ بیش از دویست هزار نسخه به فروش رسید و اثر عمیقی در افکار عمومی مردم آمریکا برجای گذاشت.

انتشار کتاب کلبه عمو تم نهضت مخالفت با بردگی را در ایالات شمالی آمریکا تقویت کرد و در سال‌ های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ قریب دو هزار جمعیت مخالف بردگی با دویست هزار نفر عضو در ایالات شمالی آمریکا تشکیل شد. اعضای این جمعیت ها علاوه بر تبلیغات  علیه برده داری بردگان فراری را پناه می دادند و موجبات اسکان آنها را در ایالات شمالی فراهم می ساختند.

چهاردهمین رئیس جمهوری آمریکا فرانکلین پیرس که از ۱۸۵۳ تا ۱۸۵۷ این مقام را بر عهده داشت و جیمز بوکانان پانزدهمین رئیس جمهوری آمریکا که از ۱۸۵۷ تا ۱۸۶۱ حکومت کرد هر دو از حزب دمکرات بودند. به دوران ریاست جمهوری آنها کار اختلافات طرفداران بردگی و مخالفان آن بالا گرفت و طرفداران الغاء رژیم بردگی در سال ۱۸۵۶ حزب جدید جمهوریخواه را در ایالات شمالی بنیان نهادند.

در آستانه انتخابات سال ۱۸۶۰ حزب دمکرات تجزیه شد و حزب سومی نیز وارد میدان شد. از این تجزیه و اختلاف حزب نوزاد جمهوریخواه بهره برداری کرد و آبراهام لینکلن کاندیدای این حزب در سال ۱۸۶۱ به ریاست جمهوری رسید. لینکلن که در ایالت «ایلینوی» به وکالت دعاوی اشتغال داشت از بنیان گذاران حزب جمهوری خواه بود. لینکلن یکبار به نمایندگی کنگره انتخاب شده و در انتخابات سال ۱۸۵۸ که کاندیدای سناتوری شد از رقیب دمکرات خود شکست خورده بود.

توسعه نهضت مخالفت با بردگی و برده داری به پیروزی لینکلن در انتخابات سال ۱۸۶۰ کمک شایانی کرد. ولی به همان اندازه که نطق های آتشین وی در مخالفت با بردگی در جلب آراء ایالات شمالی مؤثر افتاد بر خشم و نفرت جنوبی ها از وی افزوده و رهبران ایالات جنوبی از همان ابتدا و حتی پیش از اعلام نتایج انتخابات اعلام کردند که ریاست جمهوری لیکنلن را تحمل نخواهند کرد.

هنگامی که لینکلن به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد از ۳۳ ایالت آمریکا هجده ایالت آزاد و پانزده ایالت برده دار بودند و ایالت جدید کانزاس و سرزمین نبراسکا هم برای فعالیت برده داران آزاد گذاشته شده بود. لینکلن کلیه آراء انتخاباتی ایالات آزاد را  به دست آورد و در مجمع انتخاباتی اکثریت یافت، ولی مخالفان و رقیبان او شصت درصد آراء عمومی را به دست آورده بودند و لینکلن فقط با چهل درصد آراء عمومی به ریاست جمهوری رسید.

لینکلن در نطق های انتخاباتی خود به صراحت با ادامه رژیم بردگی در آمریکا مخالفت کرده و در یکی از نطق های معروف خود با اشاره به جمله ای از انجیل گفته بود «خانه ای که به دو نیم شود فرو می ریزد و این کشور نیز نمی تواند نیمی آزاد و نیمی برده باقی بماند». به همین جهت انتخاب وی به مقام ریاست جمهوری در ایالات جنوبی ولوله انداخت و کارولینای جنوبی در بیستم دسامبر ۱۸۶۰ علم جدائی از ایالات متحده آمریکا را برافراشت.

ایالات جنوبی که برای پیشرفت امور کشاورزی و کارهای سنگین در مزارع پنیه و معادن جدید به بردگاه سیاه احتیاج داشتند، علاوه بر مسئله برده داری با مقررات گمرکی و سیستم بانکداری شمال هم مخالف بودند. به همین جهت فرصت را غنیمت شمرده یکی پس از دیگری از کارولینای جنوبی پیروی کردند. مجلس محلی میسی سیپی در ۹ ژانویه ۱۸۶۱ به جدائی از ایالات متحده رأی داد. فلوریدا در دهم ژانویه، آلاباما یازدهم، جیورجیا نوزدهم، لویزیانا بیست و ششم ژانویه و تگزاس در اول فوریه از ایالات متحده جدا شدند. یک ماه پیش از آنکه لینکلن رسماً در مقام ریاست جمهوری شروع به کار کند هفت ایالت جنوبی کنفدراسیون یا اتحادیه ایالات جنوبی را در برابر ایالات متحده به وجود آوردند و جفرسن دیویس سناتور میسی سیپی و وزیر جنگ سابق را به ریاست جمهوری خود برگزیدند.

لینکلن در نطق افتتاحیه ریاست جمهوری خود با بیان مؤثر و فصاحت و بلاغت کم نظیر خود جنوبی ها را به آشتی و بازگشت به وحدت و یگانگی دعوت کرد. ولی دم گرم او در آهن سرد جنوبی ها اثر نکرد و روز دوازدهم آوریل ۱۸۶۱ با حمله جنوبیها به قلعه «سومتر» در مرکز کارولینای جنوبی آتش جنگ داخلی مشتعل شد.

به دنبال این واقعه لینکلن هفتاد و پنج هزار سرباز داوطلب برای نبرد با تجزیه طلبان احضار کرد و سرهنگ رابرت لی را به فرماندهی قوای خود برگزید. اما «لی» که اهل ویرجینیا بود با جدائی ویرجینیا از ایالات متحده به جنوبیها پیوست و بعدها فرماندهی قوای جنوب را به عهده گرفت. ایالت ویرجینیا در هفدهم آوریل (۱۹۶۱) به اتحادیه جنوب پیوست و ایالات آرکانزاس و کارولینای شمالی در ماه مه و تنسی در ماه ژوئن همان سال از ایالات متحده جدا شدند. غیر از این ایالات در چهار ایالت دیگر نیز برده داری رواج داشت، ولی از الحاق آنها به اتحادیه جنوب جلوگیری به عمل آمد و صف شمال و جنوب مشخص شد.

هنگامی که جنگ داخلی در آمریکا آغاز شد جمعیت آن کشور به ۳۲ میلیون نفر بالغ می شد. بیست و سه ایالت شمالی قریب ۲۳ میلیون نفر جمعیت داشتند و جمعیت یازده ایالت اتحادیه جنوب به ۹ میلیون نفر بالغ می شد. سیاهپوستان سیزده درصد کل جمعیت آمریکا را تشکیل می دادند و نکته قابل توجه آنکه تعداد آنها در ایالات شمالی که برای آزادی آنان می جنگیدند کمتر از نیم میلیون نفر یعنی در حدود دو درصد بود. در حالیکه تعداد بردگان سیاه در ایالات جنوبی قریب چهار میلیون نفر یعنی ۴۵ درصد کل جمعیت اتحادیه جنوب بود.

ایالات شمالی نه فقط از حیث جمعیت بلکه از لحاظ مالی و قدرت صنعتی و وسائل ارتباطی بر جنوب تفوق داشتند: چهار پنجم کشور در شمال بود، ایالات شمالی ۷۰ درصد خطوط آهن و ۸۵ درصد کارخانجات را در اختیار داشتند و محصولات کشاورزی شمال نیز دو برابر جنوب بود.

با این همه در آغاز جنگ های داخلی جنوبیها آمادگی بیشتری داشتند و با تاکتیک نظامی و فرماندهی صحیح موفقیت های سریعی به دست آوردند.

جنگ داخلی آمریکا درست چهار سال به طول انجامید. لینکلن که ابتدا می خواست با ۷۵ هزار سرباز داوطلب به جنگ جنوبی ها برود، برای پیروزی در این جنگ قریب دو میلیون نفر را بسیج کرد و اتحادیه جنوب که با پنجاه هزار سرباز جنگ را آغاز کرده بود در حدود یک میلیون سرباز به جهبه جنگ فرستاد. در دو سال اول جنگ جنوبی ها فتوحاتی در برابر شمال به دست آوردند، ولی در دو سال بعد با افزایش نفرات سربازان شمالی و تغییر فرماندهان آنها قوای جنوب با شکست‌های پی در پی روبرو گردید و سرانجام شکست خورد.

لینکلن در اول ژانویه سال ۱۸۶۳ فرمان معروف آزادی بردگان را صادر کرد. به موجب این فرمان بردگان سیاه در سراسر آمریکا آزاد شدند و دولت ایالات متحده متعهد شد که پس از تصرف ایالات جنوبی کلیه بردگان آنها را آزاد کند. این فرمان شور و حرارت بیشتری به جنگجویان شمالی داد و نبرد تاریخی «گیتسبورگ» در تابستان سال ۱۸۶۳ که به شکست جنوبی ها منجر شد نقطه تحول اصلی جنگ های داخلی آمریکا بود. لینکلن بر سر مزار شهدای جنگ گیتسبورگ نطقی ایراد کرد که یکی از خطابه های جاویدان تاریخ به شمار می رود. در این نطق لینکلن اعلام داشت که برای شادی روح قربانیان این جنگ، نبرد برای رهائی بردگان باید تا پیروزی نهائی دنبال گردد، شعار معروف «حکومت مردم، به دست مردم و برای مردم» نیز از این نطق بر جای مانده است.

در انتخابات سال ۱۸۶۴ به دنبال پیروزی هایی که در جنگ داخلی نصیب نیروهای شمالی شده بود لینکلن برای دومین بار به ریاست جمهوری انتخاب شد و در نطق افتتاحیه دومین دوره ریاست جمهوری خود با جمله معروف «کینه و بدخواهی برای هیچ کس و بخشش و نیک خواهی برای همه» جنوبیها را به صلح و آشتی دعوت کرد. یک ماه بعد «ریچموند» پایتخت اتحادیه جنوب سقوط کرد و ژنرال لی که دیگر امیدی به موفقیت نداشت با بیست و هفت هزار سرباز خود در «آپوماتوکس» تسلیم ژنرال گرانت فرمانده نیروهای شمال شد. با تسلیم ژنرال لی نیروهای پراکنده دیگر جنوب نیز دست از مقاومت برداشتند.

این پیروزی بزرگ را در واشنگتن و سراسر ایالات شمالی جشن گرفتند. ولی خود لینکلن بیش از پنج روز پس از این پیروزی زنده نماند و شب چهاردهم آوریل ۱۸۶۵ به ضرب گلوله در سالن تئاتر به قتل رسید. قاتل لینکلن که جان ویلکس بوت نام داشت پس از قتل لینکلن متواری شد ولی روز بعد به قتل رسید.

در جنگ های داخلی آمریکا بیش از ششصد هزار نفر کشته شدند. تعداد کشتگان شمال بیش از ۳۶۰ هزار نفر و تلفات جنوب ۲۵۸/۰۰۰ نفر بود.

با درگذشت لینکلن معاونش آندریو جانسن به ریاست جمهوری رسید. لینکلن هنگامی به قتل رسید که می بایست کار تجدید ساختمان کشور را پس از جنگ خونین چهار ساله آغاز نماید و روابط شمال و جنوب را التیام بخشد. کشته شدن او این کار دشوار را دشوارتر ساخت و جانسن که به دنبال چنان رهبر محبوب و مقتدری زمام امور را به دست گرفته بود نتوانست این کار را آن طور که شاید و باید به انجام برساند و کنگره در اواخر زمامداری وی به طور تحقیرآمیزی با او رفتار کرد. آندریو جانسن اولین رئیس جمهوری آمریکا است که در سنای آن کشور محاکمه شده است. از وقایع مهم دیگر زمان حکومت او خرید سرزمین آلاسکا از روسیه تزاری به بهای ۷/۲۰۰/۰۰۰ دلار و صدور فرمان عفو عمومی شورشیان جنوب است.

پس از جانسن، ژنرال گرانت قهرمان جنگ داخلی به ریاست جمهوری رسید و مدت هشت سال از ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۷ در این مقام باقی بود. گرانت در آغاز زمامداری محبوبیت زیادی داشت، ولی در پایان بر اثر فساد در دستگاه حکومت و عدم توانائی در رهبری کشور محبوبیت خود را از دست داد.

نوزدهمین رئیس جمهور آمریکا ریچارد هایس نیز از جمهوریخواهان بود. وی از ۱۸۷۷ تا ۱۸۸۱ رئیس جمهوری آمریکا بود و مهمترین واقعه دوران زمامداریش تخلیه ایالات جنوبی از نیروهای شمال می باشد. پس از وی جیمز گارفیلد از حزب جمهوریخواه به ریاست جمهوری انتخاب شد. ولی چند ماه پس از آغاز زمامداریش هدف گلوله قرار گرفت و پس از مدتی درگذشت. معاون گارفیلد، چسترآلان آرتور به جانشینی وی انتخاب شد و تا پایان دوره زمامداری گارفیلد حکومت کرد.

در سال ۱۸۸۴ برای نخستین بار پس از جنگ های داخلی آمریکا حزب جمهوری خواه در انتخابات شکست خورد و علت این شکست در درجه اول سوء شهرت مالی جیمز بلین کاندیدای ریاست جمهوری آن حزب بود. در این انتخابات کلولاند نامزد حزب دمکرات به ریاست جمهوری انتخاب شد. کلولاند در دوره اول ریاست جمهوری خود با گروه های متنفذ مالی در افتاد و دشمنانی برای خود فراهم ساخت که از پیروزی وی در انتخابات سال ۱۸۸۸ جلوگیری کردند. ولی حوادث چهار سال بعد صحت نظریات او را ثابت کرد و او را در سال ۱۸۹۲ مجدداً به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب کردند. کلولاند در دوره دوم ریاست جمهوری خود نیز به علت شدت عمل در برابر اتحادیه های کارگری و جلوگیری از اعتصاب آنها مخالفان زیادی در شمال برای خود فراهم ساخت. کلولاند بیست و دومین و بیست و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا به شمار می رود.

بیست و سومین رئیس جمهوری آمریکا که در فاصله دو دوره ریاست جمهوری کلولاند این مقام را به عهده داشت بنیامین هاریسون عضو حزب جمهوریخواه بود و از مهمترین وقایع دوران حکومتش تشکیل نخستین کنفرانس کشورهای مستقل آمریکا در سال ۱۸۹۰ می باشد.

بیست و پنجمین رئیس جمهوری آمریکا ویلیام مک کینلی نیز از جمهوری خواهان بود. وی در سال ۱۹۸۶ به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد و از مهمترین وقایع دوران زمامداری وی جنگ آمریکا با اسپانیا بر سر کوبا و پیوستن هاوائی به آمریکا است. جنگ آمریکا و کوبا به بهانه انفجار یک کشتی امریکایی در سواحل کوبا آغاز شد و آمریکایی ها که این اقدام را از ناحیه اسپانیا می دانستند به طرفداری از انقلابیون کوبا وارد جنگ با اسپانیا شدند. جنگ آمریکا و اسپانیا پس از چهار ماه با شکست اسپانیا پایان پذیرفت و در نتیجه آن کوبا استقلال یافت. از نتایج دیگر این جنگ خرید جزائر فیلیپین و پورتوریکو و گوام از اسپانیا به مبلغ بیست میلیون دلار بود.

در نیمه دوم قرن نوزدهم- ایالات متحده آمریکا که در نیمه اول قرن در نیمه شرقی آمریکا تمرکز یافته بود به طرف غرب گسترش یافت و از پایان جنگ داخلی آمریکا تا آغاز قرن بیستم یازده ایالت جدید در غرب آمریکا به وجود آمد، به طوریکه در پایان قرن نوزدهم ایالات متحده از ۴۵ ایالت تشکیل می شد و از آغاز قرن بیستم به این طرف فقط پنج ایالت دیگر به ایالات متحده آمریکا افزوده شده است.

«ویلیام مک کینلی» در سال ۱۹۰۰ برای دومین بار به این مقام برگزیده شد ولی شش ماه پس از آغاز دومین دوره زمامداری به دست یک آنارشیست به قتل رسید. معاون مک کینلی «تئودور روزولت» که پس از قتل وی به ریاست جمهوری رسید بیست و ششمین رئیس جمهوری آمریکا است. تئودور روزولت با قدرت و کفایتی که در مقام ریاست جمهوری از خود نشان داد در سال ۱۹۰۴ مجدداً به این مقام برگزیده شد.

تئودور روزولت در سیاست خارجی نقش بسیار فعالی داشت و با میانجیگری در انعقاد معاهده صلح روس و ژاپن در سال ۱۹۰۵ به دریافت جایزه صلح نوبل نائل گردید. پشتیبانی از استقلال پاناما و انعقاد قرارداد کانال پاناما نیز از یادگارهای برجسته دوران زمامداری او است.

بیست و هفتمین رئیس جمهوری آمریکا ویلیام هاوارد تافت از جمهوری خواهان بود. وی در سال ۱۹۰۸ با پشتیبانی تئودور روزولت به ریاست جمهوری انتخاب شد و در سال ۱۹۱۲ به علت ناتوانی در اداره امور حکومت و اختلاف با سلف خود در انتخابات شکست خورد.

«توماس- وودرو- ویلسون» بیست و هشتمین رئیس جمهوری آمریکا که در سال ۱۹۱۲ به این مقام انتخاب شد نخستین رئیس جمهوری دمکرات پس از کلولاند بود. حکومت وی با جنگ بین المللی اول روبرو شد ولی در سال های نخستین جنگ از شرکت در آن خودداری کرد. در سال ۱۹۱۶ ویلسون مجدداً به عنوان مرد صلح به ریاست جمهوری انتخاب گردید و به دول متخاصم پیشنهاد میانجی گری کرد، ولی پیشنهاد وی رد شد و در سال ۱۹۱۷ به دنبال حمله زیر دریائی های آلمان به چند کشتی آمریکائی ویلسون به آلمان اعلان جنگ داد. در این جنگ آمریکا یک ارتش ۴/۷۰۰/۰۰۰ نفری بسیج کرد و ۱۱۶/۰۰۰ کشته و بیش از ۲۰۰/۰۰۰ زخمی داد. به علاوه ۶۹ کشتی آمریکائی در نبرد با زیر دریائی ها و رزمناوهای آلمانی غرق شدند.

با اینکه آمریکا در یکسال و نیم آخر جنگ بین المللی اول در این جنگ شرکت کرده بود در انعقاد قرارداد صلح نقش مؤثری بازی کرد و مذاکرات صلح براساس طرح ۱۴ ماده ای معروف ویلسون آغاز شد. اما در جریان مذاکرات مربوط به انعقاد قرارداد صلح ویلسون به خاطر برقراری یک صلح پایدار و تشکیل جامعه ملل امتیازات زیادی به متفقین اروپائی خود داد و هنگامی که با قرارداد صلح و پیشنهاد عضویت آمریکا در جامعه ملل از پاریس بازگشت با مقاومت کنگره آمریکا روبرو شد. سنای آمریکا که اکثریت آن را جمهوری خواهان تشکیل می دادند می خواست از تعهدات آمریکا نسبت به جامعه ملل بکاهد، ولی ویلسون حاضر به هیچ گونه تعدیلی در نظریات خود نبود. ویلسون برای اینکه کنگره را وادار به عقب نشینی نماید درصدد جلب پشتیبانی افکار عمومی برآمد و برای تشریح نظریات و عقاید خود به مسافرت و سخنرانی در ایالات مختلف آمریکا پرداخت ولی در جریان این کشمکش دچار سکته شد و کنگره آمریکا نیز قرارداد «ورسای» و پیشنهاد عضویت آمریکا را در جامعه ملل رد کرد. از حوادث مهم اواخر حکومت ویلسون اعطای حق رأی به زنان آمریکا است. ماده نوزدهم متمم قانون اساسی آمریکا درباره حق رأی زنان در سال ۱۹۱۹ به تصویب رسید و زنان آمریکا نخستین بار در انتخابات سال ۱۹۲۰ شرکت کردند.

در انتخابات سال ۱۹۲۰ وارن هاردینگ از جمهوری خواهان به ریاست جمهوری برگزیده شد و به دنبال حوادث اواخر حکومت ویلسون سیاست انزوا در پیش گرفت. دوران زمامداری هاردینگ با آغاز یک نهضت عظیم صنعتی و ترقی سریع سرمایه داری آمریکا مصادف است. ولی این پیشرفت سریع در سنوات بعد بحران عظیمی به دنبال داشت.

 هاردینگ در سال ۱۹۲۳ درگذشت و معاونش جان کالوین کولیج به ریاست جمهوری انتخاب شد. از حوادث مهم دوران زمامداری کولیج محددویت ورود مهاجرین به آمریکا است. جمعیت آمریکا در این تاریخ از یکصد میلیون تجاوز کرده بود و تنها در بیست سال اول قرن بیستم قریب شانزده میلیون نفر به آن کشور مهاجرت کرده بودند. مقرراتی که در سال ۱۹۲۴ برای محدودیت مهاجرت به آمریکا وضع شد تعداد مهاجرین آمریکا را به سالی یکصد و پنجاه هزار نفر محدود ساخت و برای نقاط مختلف جهان سهمیه معینی برای مهاجرت به آمریکا در نظر گرفت که با تغییرات و اصلاحاتی هنوز به قوت خود باقی است.

سی و یکمین رئیس جمهوری آمریکا هربرت هوور که از جمهوریخواهان بود در سال ۱۹۲۸ به این مقام انتخاب شد و در نخستین سال زمامداری خود با بحران عظیم اقتصادی آمریکا روبرو گردید. علت بحران پیشرفت سریع و حساب نشده صنایع بدون توجه به وضع بازارهای داخلی و خارجی آمریکا بود. در نتیجه این بحران کارخانه ها بسته شد، بانکها ورشکسته شدند و میلیون ها نفر بیکار گریدند و هوور که نیروی ابتکار نداشت و از طرفی نمی خواست از چهارچوب اختیارات قانونی خود خارج شود نتوانست چاره ای برای رفع این بحران بیابد.

بحران اقتصادی آمریکا به پیروزی دمکرات ها و زمامداری روزولت در سال ۱۹۳۲ منجر گردید. فرانکلین دلانو روزولت با طرح برنامه وسیعی برای رفع بحران اقتصادی آمریکا که به روش نوین معروف شده است در انتخابات سال ۱۹۳۲ پیروز شد و در نخستین دوره زمامداری خود با کمال قدرت بر مشکلات فائق آمد. روزولت در سال ۱۹۳۶ و ۱۹۴۰ برای دومین و سومین بار به ریاست جمهوری آمریکا رسید و در نخستین سال های جنگ دوم جهانی با کمک های وسیع نظامی و اقتصادی به متفقین سد انزواطلبی را شکست. در سال ۱۹۴۱ به دنبال حمله ژاپن به «پرل هاربور» آمریکا رسماً وارد جنگ شد و تا پیروزی قطعی متفقین جنگ را ادامه داد. در خلال جنگ روزولت برای چهارمین بار به ریاست جمهوری آمریکا رسید ولی در سومین ماه چهارمین دوره زمامداری خود دچار خونریزی مغزی شده درگذشت. وی تنها رئیس جمهوری آمریکا بود که چهار با متوالی به این مقام برگزیده شد و پس از مرگ وی، با افزودن متمم تازه ای به قانون اساسی آمریکا، دوره ریاست جمهوری به دو دوره متوالی محدود گردید.

سی و سومین رئیس جمهوری آمریکا هاری ترومن معاون روزولت می باشد که پس از درگذشت وی در سال ۱۹۴۵ به این مقام رسید. از مهمترین وقایع دوران زمامداری ترومن فرمان پرتاب بمب اتمی به روی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن می باشد که به تسلیم ژاپن و اشغال آن کشور از طرف نیروهای آمریکائی منتهی گردید. تأسیس سازمان پیمان آتلانتیک شمالی با شرکت آمریکا و کانادا و ده کشور اروپای غربی و همچنین تهیه و اجرای طرح مارشال برای کمک به کشورهای اروپای غربی از حوادث مهم دیگر دوره اول زمامداری ترومن است. ترومن در سال ۱۹۴۸ برای یک دوره چهار ساله دیگر به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد و مهمترین واقعه دوره دوم زمامداری وی آغاز جنگ کره (۲۵ ژوئن ۱۹۵۰) می باشد.آمریکا بخاطر حفظ رژیم کره جنوبی در برابر تجاوز رژیم کمونیست کره شمالی وارد این جنگ شد و پانزده کشور دیگر طرفدار غرب نیز به دنبال آمریکا علیه کمونیست ها در این جنگ شرکت کردند.

در سال ۱۹۵۲ ژنرال آیزونهاور سردار فاتح آمریکا در جنگ دوم جهانی با وعده پایان بخشیدن به جنگ کره با اکثریت قاطع به ریاست جمهوری آمریکا برگزیده شد و همان طور که وعده داده بود در هفتمین ماه زمامداری خود به جنگ کره پایان داد. این جنگ که بیش از سه سال به طول انجامید خسارات فراوانی برای آمریکا به بار آورد. در جریان این جنگ بیش از ۵/۷۰۰/۰۰۰ سرباز آمریکائی بسیج شدند و قریب پنجاه و چهار هزار نفر آمریکائی کشته و بیش از یکصد هزار نفر زخمی گردیدند. آیزونهاور در سال ۱۹۵۶ نیز برای بار دوم به ریاست جمهوری آمریکا برگزیده شد و از تحولات مهم دوران زمامداری هشت ساله وی توسعه پیمان های نظامی آمریکا در جهان و تقویت نیروی دفاعی آمریکا می باشد. آیزونهاور که در شش سال اول زمامداری خود تحت نفوذ و تأثیر وزیر خارجه نیرومندش جان فاستر دالس سیاست ضد شوروی و ضد کمونیستی شدیدی در پیش گرفته بود با کناره گیری و مرگ دالس به دولت شوروی نزدیک شد و حتی نخست وزیری شوروی را به آمریکا دعوت کرد.

ولی روابط دو کشور در اواخر حکومت آیزونهاور بر سر پرواز هواپیماهای جاسوسی آمریکا برفراز شوروی بار دیگر به شدت تیره شد.

سی و پنجمین رئیس جمهوری آمریکا جان فیتجرالدی کندی در سال ۱۹۶۰ به این مقام برگزیده شد. وی نخستین رئیس جمهوری کاتولیک آمریکا است و در سن ۴۳ سالگی هنگامی که وظایف ریاست جمهوری را به عهده گرفت جوانترین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا بود. کندی در سیاست خارجی به دنبال شدت عمل در کوبا و وادار ساختن شوروی به تخلیه سلاح های تهاجمی خود از این جزیره سیاست صلح جویانه ای نسبت به شوروی در پیش گرفت و دوران ریاست جمهوری او سرآغاز عضر «دتانت» یا تشنج زدائی در روابط آمریکا و شوروی است. از اقدامات برجسته کندی در این زمینه برقراری ارتباط مستقیم تلفنی بین مسکو واشنگتن و امضای قرارداد منع آزمایش های اتمی بود.

در سیاست داخلی، کندی با تدوین پیشنها

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: